Żołnierzami Wyklętymi nazwano uczestników powojennej konspiracji przeciwko, narzuconym przez Sowietów, władzom Polski Ludowej. Wielu z nich było bohaterami walk z niemieckim okupantem podczas II wojny światowej. Łączyła ich niezgoda na podporządkowanie Polski i Polaków reżimowi pochodzącemu z obcego nadania, odwaga, by stanąć do walki oraz tragiczne losy: pozbawienie wolności, nierzadko tortury i śmierć z rąk przedstawicieli aparatu władzy. Wszyscy zostali też skazani na zapomnienie, niejednokrotnie pochowani w masowych grobach, pod osłoną nocy, wymazani z kart historii bądź opluwani przez komunistyczną propagandę. Wielu grobów, m.in. rotmistrza Witolda Pileckiego, czy gen. Emila Fieldorfa „Nila”, nie odnaleziono do dziś.
1 marca 1951 r., w więzieniu na warszawskim Mokotowie, wykonano wyrok śmierci na dowódcach IV Zarządu Głównego Zrzeszenia Wolność i Niezawisłość. Skazani zostali przez komunistyczne władze po pokazowym procesie, poprzedzonym brutalnym śledztwem. W rocznicę ich śmierci obchodzony jest
Narodowy Dzień Pamięci Żołnierzy Wyklętych.
Za sprawą wiersza Zbigniewa Herberta,
wilk stał się symbolem Żołnierzy Wyklętych.
Inspiracją stały się te słowa poety:
„Ponieważ żyli prawem wilka,
historia o nich głucho milczy.
Pozostał po nich w kopnym śniegu
żółtawy mocz i ten ślad wilczy.”
CZEŚĆ I CHWAŁA BOHATEROM!!!